Η Δίνη του Κεχριμπαριού – Κεφάλαιο 7: Η Κληρονομιά του Κεχριμπαριού

Στην αρχή, όταν το φως λιγόστεψε, νόμιζα ότι βρισκόμουν σε ένα θησαυροφυλάκιο γεμάτο χρυσό, αλλά όταν τα μάτια μου συνήθισαν, κατάλαβα ότι τα πάντα γύρω μου – ένα απαρχαιωμένο σιδεράδικο – ήταν καλυμμένα με κεχριμπάρι.

Άκουγα πίσω μου μακριά, τις φωνές της Καμίλ και του Egon να με φωνάζουν, αναζητώντας με, αλλά ήξερα ότι αυτό έπρεπε να το αντιμετωπίσω μόνη μου.

“Επιτέλους,” ακούστηκε μια βροντερή, αρχαία φωνή, και μια μορφή σαν φάντασμα εμφανίστηκε μπροστά μου. Φασματικές κίτρινες αλυσίδες ξεκινούσαν από το κεχριμπάρι στο εργαστήρι και κατέληγαν στην πλάτη του, κρατώντας τον παγιδευμένο σε αυτήν την παρωδία σπιτιού.

“Σκάιλορ Τσεν.” Το στομάχι μου ανακατεύτηκε ακούγοντας τον Αρχικό Μάστερ να λέει το όνομά μου. “Τα πήγες καλά, ακολουθώντας τα βήματά μου. Χρησιμοποιώντας το Κεχριμπάρι για να εφαρμόσεις τη μέθοδο ‘διαίρει και βασίλευε’. Σχεδόν λυπάμαι που θα σου το πάρω, αλλά πρέπει να επαναφέρω τον εαυτό μου, αν θέλω να ξεφύγω από αυτήν την τεφροδόχο!”

“Να επαναφέρεις τον εαυτό σου; Δεν εννοείς…”

“Να πάρω το σώμα σου και να αφήσω το πνεύμα σου εδώ στη θέση μου; Είσαι πανέξυπνη!”

Μπήκα σε επιφυλακή για μάχη καθώς το μυαλό μου έπαιρνε χιλιάδες στροφές. Μήπως ο Μάστερ του Κεχριμπαριού μού έστελνε τα οράματα επίτηδες; Μήπως το όραμα της μητέρας μου ήταν ένα ψέμα για να καταλήξω εδώ; Είχα, λοιπόν, πέσει κατευθείαν στην παγίδα του, σαν το κουνούπι στο κεχριμπάρι;

Έδιωξα αυτές τις σκοτεινές σκέψεις μακριά. Δεν θα τον άφηνα να κλέψει το σώμα και τις δυνάμεις μου χωρίς μάχη.

“Η τεφροδόχος πεινάει για αυτό που μπορεί να απορροφήσει, αλλά η ιστορία μου δεν τελειώνει εδώ. Η δύναμη του Κεχριμπαριού θα γίνει και πάλι δική μου!”

Ξαφνικά, άπλωσε το φασματικό του χέρι, και αισθάνθηκα να ρουφάει όλη τη στοιχειακή μου δύναμη! Σκέτη ειρωνεία, δεν είναι;