Het Amber-avontuur – Hoofdstuk 1: Dromen van gevaar

Wakker worden! Ik heb een vraag voor jullie vroege vogels: kun jij je dromen herinneren?

Mijn droom was eigenlijk meer een soort visioen: de beelden stroomden zo mijn hoofd binnen. En nu voelt het net alsof er een Mino op heeft gezeten!

Eerst dreef ik op de wind naar een dorp: een kleine ring van huizen, omringd door rijstvelden. Het lag verscholen in een dal met besneeuwde bergtoppen in de verte, maar ik kende het dorp niet.

Vervolgens kwam ik ongeschonden dwars door de grond terecht in een donkere ruimte. Het leek wel een tempel of een graf. Ik zag niet veel meer dan een soort pot of vaas aan de andere kant van de ruimte.

Waar ik heel erg van schrok, was het beeld van een vrouw met kort rood haar, een weelderig rood gewaad en een vriendelijke glimlach. Dat was mijn moeder! Mijn vader heeft me altijd verteld dat ze dood is – heeft hij dan al die tijd tegen me gelogen? Zou ze in nog leven zijn? Maar waarom is ze me dan nooit komen opzoeken?

Dit visioen voelde zo echt. Ik ben ervan overtuigd dat het niet zomaar een droom was. Als het me zou lukken dat dorp te vinden, dan kan ik misschien ook wel mijn moeder vinden! Ik weet denk ik wel iemand die me kan helpen het dorp op te sporen. Als ze tenminste met me wil praten: ik heb gehoord dat Chamille van het rechte pad is afgedwaald.