Bursztynowa równia pochyła – rozdział 3: Karnawał Czerwonej Gwiazdy

Dotarliśmy do wioski tuż przed zachodem słońca, a właśnie odwiedzało ją wesołe miasteczko! „Karnawał Czerwonej Gwiazdy” sprawił, że wszyscy zgromadzili się na rynku. To była idealna okazja, aby przekonać się, czy ktoś znał moją matkę! Nie mam jej aktualnych zdjęć, ale to moja jedyna szansa.

Wszystko mogłoby pójść sprawniej, gdyby Chamille mi pomogła, lecz zamiast tego wolała wykorzystać swoją moc żywiołu, żeby zepsuć zabawę. Czarodziej zwący się Egonem Ekscentrycznym właśnie wywoływał zachwyt tłumów, unosząc w powietrzu stos krzeseł, gdy na scenę wskoczył jego sobowtór, który zaczął oskarżać go o oszustwo! Wtedy stracił koncentrację, krzesła pospadały we wszystkie strony, a tłum zaczął szydzić z biednego czarodzieja. To typowe dla Chamille!

Jego różdżka była dziwnie znajoma. Trochę przypominała Laskę Żywiołów...

Niestety szczęście mi nie dopisało. Nie udało mi się znaleźć żadnych wskazówek na temat miejsca pobytu mojej matki, ale chociaż zapychacze były smaczne. Naprawdę są niezłe. Choć nasze są lepsze. To jasne.

Karnawał kończył już pracę tego dnia, gdy wreszcie udało mi się spotkać Chamille, która zasugerowała, żeby porozmawiać z artystami. Choć brak pomocy z jej strony mnie zdenerwował, przyznam, że to był dobry pomysł... Albo chociaż taki się wydawał do momentu, gdy zapukaliśmy do drzwi przyczepy Egona Ekscentrycznego.

„Myślałaś, że możesz ośmieszyć mnie podczas mojego występu, tak? Już ja Ci pokażę!”

Gdy tylko otworzyliśmy drzwi, zobaczyliśmy grad mebli lecących w naszą stronę!